Er is veel beweging bij een flink aantal van DSW’s ICT’ers: vandaag is namelijk de gehacktdag; vandaag gaan we een opdracht aanpakken om in een werkdag zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen; vandaag coderen we onder genot van een gevulde koek, een handjevol teamgenoten, en sporadische NERF-gun spektakels er helemaal op los. Om 9:00 staat iedereen in de startblokken, maar voor mij was dit allemaal nieuw.

Het voelt als projectwerk: De dag begint rustig, met een planning en een opstelling van onze doelen. We lopen tegen enkele problemen aan, maar ach, we hebben nog uren de tijd. Na de uitgebreide lunch begint de vaart er toch in te komen: je kan natuurlijk niet met lege handen aan komen zetten aan het einde van zo’n dag.. In mijn omgeving heerst dit sentiment ook. Ergens wordt een virtuele toekan op tafel getoverd, een team probeert google aan de praat te krijgen met een constante “Hey Google” en de hapjeskar komt weer langs om iedereen te voorzien. Het internet wordt leeg geschraapt voor data. Er zijn zelfs al functionele WieWatWaar apps te zien op sommige beeldschermen! Hey Google, hoeveel tijd hebben we nog? (Altijd te weinig).

Ik werkte nog maar 5 maanden bij DSW als beginnende programmeur, en moet zeggen dat ik dat wel merkte. Het resultaat van mijn team was een functioneel acceptabel prototype, waarbij “Hey Google” ons uiteindelijk toch antwoordde (met een zin die we zelf hadden geleverd). Dit resultaat is leuk, maar de echte toegevoegd waarde van deze dolle dag was het zien ontstaan van iets functioneels. Wat komt daarbij kijken? Hoe bouw je iets vanuit niets op? Wat doe je met onoplosbare tegenslagen? Voor mij is dat nu niet nieuw meer.

Hey Google, hoe codeer ik in een dag iets functioneels?

“Je maakt er gehackt van”

Net als Willem-Jan starten als ICT Trainee? Bekijk hier de vacature.