DSW is al bijna vijf jaar de hoofdsponsor van Project MARCH. Project MARCH is een dreamteam met studenten van de Technische Universiteit Delft dat een exoskelet ontwikkelt voor iemand met een dwarslaesie. Elk academisch jaar gaat een nieuw team samen met een piloot, de persoon die in het exoskelet loopt, aan de slag om een innovatief exoskelet te ontwikkelen en te bouwen. Binnen het zesde team ben ik verantwoordelijke voor het contact met DSW. Mijn naam is Puck Noorlag, ik ben 22 jaar en heb dit jaar mijn studie gepauzeerd om bij te dragen aan de exoskelettechnologie!

Toen ik begon aan het project wist ik uiteraard wat een exoskelet was, een robotisch pak dat ondersteuning biedt waardoor mensen met een dwarslaesie weer kunnen opstaan en lopen. Waar ik later pas achter kwam is dat het bestaat uit enorm veel complexe systemen en componenten. Je kan het met het menselijk lichaam vergelijken om overzicht tussen al deze systemen te bewaren. Zo is het makkelijk om het frame van het exoskelet met de botten van de mens te vergelijken (1). Het frame bestaat uit structuren rondom de rug, de heupen, de benen en de voeten. Er wordt een krachten-analyse uitgevoerd om te zorgen dat het frame sterk genoeg is.

Tussen de onderdelen van het frame zitten de joints van het exoskelet, deze zijn te vergelijken met de gewrichten van de mens (2). In het huidige exoskelet zitten acht joints, per been zitten er twee in de heup, één in de knie en één in de enkel. Deze gewrichten zorgen ervoor dat het exoskelet kan bewegen. Omdat de gewrichten motorisch aangestuurd worden, zit er elektronica in het exoskelet. Deze stroom wordt door de batterij voorzien. Via kabels, ook wel te vergelijken met de bloedbanen van de mens, worden diverse aansturings-elektronica van stroom voorzien, deze elektronica kun je met de organen vergelijken, elk heeft zijn eigen functie. Deze elektronica kabels lopen door het gehele exoskelet en liggen bedekt onder de kappen (3). Naast de joints voorziet de elektronica ook de sensoren van stroom. De sensoren die in het exoskelet zitten zijn vergelijkbaar met de zintuigen van de mens. Deze sensoren registreren zowel interne waarden als waarden uit de omgeving. Denk hierbij aan de stand van de joints of de ondergrond waar het exoskelet op dat moment op loopt (4, druksensoren in de schoenzool). De uit de sensoren verkregen informatie gaat via datakabels, te vergelijken met de zenuwbanen, naar het brein van het exoskelet. Het brein van het exoskelet is een computer die zich in de rugzak bevindt (5). Dit brein krijgt, vanuit het input device, door wat de volgende stappen van het exoskelet zijn. Het input device is een apparaatje in de kruk van de piloot waarmee de piloot een patroon kan kiezen, bijvoorbeeld het patroon ‘stairs’, het exoskelet zal dan de trap op gaan lopen.

Een hele beknopte uitleg van het exoskelet, want we hebben naast bovenstaande vergelijkingen nog vier andere technische departementen die zich bezighouden met het ontwikkelen van het exoskelet. Naast het technische team is er ook nog een kant die zich bezighoudt met alle operationele zaken: interviews en presentaties geven om Project MARCH onder de aandacht te brengen; evenementen organiseren, bijvoorbeeld om het ontwerp van het exoskelet aan de buitenwereld te tonen; en op externe evenementen te vertellen over het exoskelet. We gaan zo regelmatig met DSW mee naar een carrièrebeurs.

Al met al een complex project met veel verschillende kanten, maar ontzettend leerzaam. Ik ben erg trots dat ik dit jaar samen met mijn 25 teamgenoten een bijdrage kan leveren aan de exoskelettechnologie.